در تفسير على بن ابراهيم: «ثُمَّ لَآتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَيْمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ» اما برابرشان سوى آخرتست بآنها گويم: نه بهشتى است نه دوزخى، نه رستاخيزى، و پشت سر آنها دنياى آنها است كه آنان را جمع آوری  مال وادارم و فرمان دهم كه مالى در صله رحم صرف نكنند، و حق آن را ندهند و آنها را وادارم بر فرزندان خود هزينه ندهند و از ضياع مال آنها را بترسانم،سمت راست دين آنها است كه اگر در گمراهى باشند آن را برایشان آرايش كنم و خوش نما سازم، و اگر در دين حقند بكوشم تا آنان را از آن بيرون برم، و سمت چپ لذت و شهوتست‏

 امام پنجم عليه السّلام : ابليس 4 بار جيغ زد روزى كه لعن شد، روزى كه بزمين فرود شد، روز بعثت پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله و روز غدير.

 چون عيسى عليه السّلام سى ساله شد خدايش به بنى اسرائيل مبعوث كرد، و ابليس در گردنه بيت المقدس بنام افيق باو برخورد و باو گفت: اى عيسى توئى كه از عظمت ربوبيت خود بى‏پدر پديد شدى، عيسى فرمود: بزرگى از آنست كه مرا پديد كرد و همچنين آدم را و حوا را پديد كرد، ابليس گفت توئى كه از بزرگوارى خدائيت در گهواره بنوزادى سخن گفتى؟ فرمودش اى ابليس بزرگى از آنست كه مرا در نوزادى بسخن آورد و اگر ميخواست لالم ميكرد.
ابليس گفت: توئى كه از بزرگوارى در پروردگارى تا آنجا رسيدى كه از گل شكل پرنده سازى و در آن بدمى و پرواز كند؟ فرمود: بزرگى از آنست كه مرا آفريد و آنچه را كه خواست برايم فراهم كرد.
ابليس گفت: توئى كه از بزرگى پروردگاريت بيماران را درمان كنى؟
فرمودش بزرگى از آنست كه بفرمانش درمان كنم و اگر خواهد مرا بيمار كند.
ابليس گفت: توئى كه از بزرگوارى در پروردگارى بدان جا رسيدى كه مرده‏ها
را زنده كنى؟ عيسى فرمود: بزرگى از آنست كه بفرمانش آنها را زنده كنم و بناچار آنان را و مرا بميراند.
ابليس گفت: اى عيسى توئى كه از بزرگوارى در پروردگارى بدان جا رسيدى كه روى دريا گذرى و دو گامت تر نشوند و در آب فرو نروى؟ فرمود: بزرگى از آنست كه دريا را رام من كرد و اگر خواستى مرا غرقه كردى.
ابليس گفت: اى عيسى توئى كه از بزرگوارى در پروردگارى بجائى رسيدى كه روزى ببايدت و همه آسمانها و زمين و آنچه در آنها است در فرود تو باشند و تو بر فراز همه كارها را بپردازى و روزيها را پخش كنى؟ و عيسى اين گفته شيطان كافر ملعون را گران شمرد و گفت: منزه است خدا پر آسمانها و زمين خود و باندازه عرش و خشنوديش، و چون ابليس آن را شنيد پا بگريز نهاد و خود را نتوانست نگهدارد تا در لجه خضراء افتاد.

 رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم فرمود: كه چون بآسمانم برآوردندجبرئيل مرا بدوش راستش برداشت و نگريستم بيك بقعه از زمين كوهستان سرخ خوشرنگ‏تر از زعفران و خوشبوتر از مشك و بناگاه ديدم كه پيرى در آن بود و كلاه بلندى بسر داشت، بجبرئيل گفتم: اين بقعه سرخ چيست كه خوشرنگتر از زعفرانست و خوشبوتر از مشك؟ گفت: بقعه شيعه تو و شيعه وصيّت على است، گفتم: اين پير كلاه بسر كيست؟ گفت ابليس.
فرمود: از آنها چه ميخواهد؟ گفت ميخواهد آنها را از ولايت امير المؤمنين عليه السّلام باز دارد و بفسق و فجور كشاند گفتم: اى جبرئيل ما را بدان فرود آور و شتابانتر از برق جهنده و چشم تابان ما را بدان فرو آور، و گفتم: اى ملعون برخيز و با دشمنان آنها در مال و فرزندشان شريك شو و در زنهاشان كه تو را بر شيعه من و شيعه على تسلطى نيست و آن زمين قم ناميده شد.

                        آسمان و جهان-ترجمه كتاب السماء و العالم بحار، ج‏7، ص: 185

 جابر بن عبد اللّه انصارى كه ما در منى همراه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلم بوديم مردى را ساجد و راكع و در زارى، گفتيم: يا رسول اللَّه چه خوب نمازى دارد؟! فرمود: او است كه پدر شما را از بهشت بيرون كرده، على عليه السّلام بى‏پروا نزد او رفت و چنانش تكان داد كه دنده‏هاش از دو طرف توهم شد و باو گفت: البته تو را خواهم كشت ان شاء اللَّه، گفت: نميتوانى تا روزى كه از طرف پروردگارم معلوم شده، چه‏ات شده كه كشتنم خواهى، بخدا هيچ كست دشمن ندارد جز كه نطفه من پيش از پدرش برحم مادرش ريخته، من با دشمنانت در دارائى و فرزندشان شريكم كه خدا عزّ و جلّ در قرآنش فرمود «وَ شارِكْهُمْ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ، 64- الاسراء».