امام صادق گفته: «مايه هستى آدمى و دوام آن چهار چيز است: آتش، نور، آب. خوردن و آشاميدن بر اثر آتش است. ديدن و يافتن با نور است. شنيدن و بوييدن با باد است. و لذت خوراكى و آشاميدنى با آب است؛ هر گاه در شكم آدمى گرمى آتش نبود خوردنى و آشاميدنى را هضم نمی ‏كرد؛ هر گاه ديده روشنايى نداشت نمی ‏ديد و نمی ‏يافت؛ هر گاه باد نبود آتش شكم افروخته نمی شد. هر گاه آب نبود لذت خوراكى و آشاميدنى را نمی يافت».
از او پرسيدم آتشها كدام است؟. گفت: «چهار آتش است: آتشى كه می خورد و می ‏آشامد و آتشى كه می خورد و نمی آشامد و آتشى كه می آشامد و نمی ‏خورد و آتشى كه نمی خورد و نمی ‏آشامد.
آتشى كه می ‏خورد و می ‏آشامد آن آتشی ست كه در بنى آدم و هر جانورى هست كه حرارت غريزى باشد. و آتشى كه می ‏خورد و نمی ‏آشامد آتش هيزم است و آتشى كه می ‏آشامد و نمی خورد آتش درخت است و آتشى كه نمی ‏خورد و نمی آشامد آتش سنگ چخماق است و حباحب است (حباحب بخيلى بود كه از بيم آمدن مهمان آتش اندكى می ‏افروخت).

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: