چون عيسى عليه السّلام سى ساله شد خدايش به بنى اسرائيل مبعوث كرد، و ابليس در گردنه بيت المقدس بنام افيق باو برخورد و باو گفت: اى عيسى توئى كه از عظمت ربوبيت خود بى‏پدر پديد شدى، عيسى فرمود: بزرگى از آنست كه مرا پديد كرد و همچنين آدم را و حوا را پديد كرد، ابليس گفت توئى كه از بزرگوارى خدائيت در گهواره بنوزادى سخن گفتى؟ فرمودش اى ابليس بزرگى از آنست كه مرا در نوزادى بسخن آورد و اگر ميخواست لالم ميكرد.
ابليس گفت: توئى كه از بزرگوارى در پروردگارى تا آنجا رسيدى كه از گل شكل پرنده سازى و در آن بدمى و پرواز كند؟ فرمود: بزرگى از آنست كه مرا آفريد و آنچه را كه خواست برايم فراهم كرد.
ابليس گفت: توئى كه از بزرگى پروردگاريت بيماران را درمان كنى؟
فرمودش بزرگى از آنست كه بفرمانش درمان كنم و اگر خواهد مرا بيمار كند.
ابليس گفت: توئى كه از بزرگوارى در پروردگارى بدان جا رسيدى كه مرده‏ها
را زنده كنى؟ عيسى فرمود: بزرگى از آنست كه بفرمانش آنها را زنده كنم و بناچار آنان را و مرا بميراند.
ابليس گفت: اى عيسى توئى كه از بزرگوارى در پروردگارى بدان جا رسيدى كه روى دريا گذرى و دو گامت تر نشوند و در آب فرو نروى؟ فرمود: بزرگى از آنست كه دريا را رام من كرد و اگر خواستى مرا غرقه كردى.
ابليس گفت: اى عيسى توئى كه از بزرگوارى در پروردگارى بجائى رسيدى كه روزى ببايدت و همه آسمانها و زمين و آنچه در آنها است در فرود تو باشند و تو بر فراز همه كارها را بپردازى و روزيها را پخش كنى؟ و عيسى اين گفته شيطان كافر ملعون را گران شمرد و گفت: منزه است خدا پر آسمانها و زمين خود و باندازه عرش و خشنوديش، و چون ابليس آن را شنيد پا بگريز نهاد و خود را نتوانست نگهدارد تا در لجه خضراء افتاد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: