(قصص راوندى) با استناد به امام باقر (علیه السلام) می ‏نويسد: در ميان بنى اسرائيل عابدى به نام جريح بود كه در صومعه خود به عبادت مشغول بود، مادرش به نزد او آمد و او را فرا خواند، امّا عابد جواب او را نداد و مادرش بازگشت، مجددا بار ديگر به نزد
او آمد و او را صدا زد، امّا باز هم جواب او را نداد و او بازگشت و گفت: از خدا میخواهم كه نزد بنى اسرائيل رسوا شوى.
چون فرداى آن روز فرا رسيد، زن فاحشه ‏اى به كنار صومعه آمد و آنجا ادّعا كرد فرزند او از آن جريح است.
پس ميان بنى اسرائيل شايع شد و همه می گفتند: كسى كه مردم را از جهت زنا سرزنش می ‏كرد، خودش مرتكب زنا شده! آنگاه پادشاه فرمان داد او را اعدام كنند، پس مادرش در حالى كه به صورت خود سيلى می زد با نگرانى و دلهره بر او وارد شد و به او گفت:
آرام بگير، اينها از نفرين منست، وقتى مردم آن سخنان را شنيدند، گفتند: ماجرا چيست؟ مادر عابد گفت: آن كودك را حاضر كنيد و از او بپرسيد: پدرت كيست؟
كودك گفت: فلان چوپان از قبيله فلان، و به اين ترتيب دروغ آن زن آشكار شد و جريح از آن پس عهد كرد، هرگز با حكم مادرش مخالفت نكند و كمر به خدمت او ببندد.
                        قصص الأنبياء(قصص قرآن)، ص: 645

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: