كفّار مكّه پس از مدّتها شور تصميم گرفتند سپاه قدرتمندى به فرماندهى ابو سفيان تشكيل دهند و به منظور جبران شكست بدر به سوى مدينه حركت كردند، آنها با لشكرى پنج هزار نفرى به كوه احد رسيدند و پيامبر (ص) با لشكرى ششصد نفرى از مدينه به جانب احد حركت نمود، پيامبر (ص) از كوه احد به عنوان سنگر و تكيه گاهى براى سپاه خود استفاده كرد و براى سدّ كردن راه نفوذ دشمن از پشت، عدّه‏ اى مرد جنگجو را در شكاف كوه به نگهبانى گماشت و به آنها تأكيد فرمود، چه مسلمانان پيروز شوند و چه شكست بخورند آنها نبايد موضع خود را ترك كنند، سپس به سپاه اسلام فرمان يورش جمعى داد، كفّار كه غافلگير شده بودند پس از نبردى خونبار به سختى تار و مار شدند و مسلمانان به غنائم فراوانى دست يافتند، افرادى كه به نگهبانى در شكاف كوه گماشته شده بودند، با ديدن اين وضع پنداشتند، جنگ به آخر رسيده و ممكن است در جمع آورى غنائم از سايرين عقب بمانند، لذا على رغم تأكيدات پيامبر (ص) اكثر آنها به پايين كوه سرازير شدند، خالد بن وليد كه از سران لشكر ابو سفيان بود، وقتى تنگه را بي دفاع ديد، از پشت سر به جانب تنگه روى آورد و با افراد خود، اندك جنگجويان باقى مانده بر فراز تنگه را از پاى در آورده و ناگهان از پشت بر مسلمين حمله بردند و مسلمانان را در محاصره قرار دادند و عدّه بسيارى را به شهادت رساندند و حمزه سيد الشهداء عموى پيامبر (ص) نيز از جمله اين افراد بود، ليكن پيامبر (ص) و حضرت على (ع) و عدّه اندكى به پايدارى ادامه دادند و على (ع) پرچم كفر را به زمين انداخت و ده نفر از سران لشكر كفّار را به هلاكت رساند و كفّار راه فرار در پيش گرفتند، امّا پيامبر (ص) على رغم اينكه جراحتهاى زيادى داشت و مسلمين دشواريهاى بسيار را تحمّل نموده بودند به تعقيب دشمن پرداختند و در محل روحاء در مقابل آنها صف‏آرايى كردند، و ابو سفيان از هيبت پيامبر (ص) دچار وحشت شد و به جانب مكّه گريخت، با اين حركت نظامى و تاكتيكى، روحيه از دست رفته به سپاه اسلام بازگشت و كفّار هيبت و شوكت سپاه اسلام را دريافتند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: