در توحيد مفضّل از قول امام صادق (عليه السلام) اين طور بيان شده كه امام (عليه السلام) فرمود: خداوند آب شيرين را در حلق آدم قرار داده تا خوردن طعام را بر او آسان و گوارا سازد و آب شور را در چشم او قرار داده تا مردمك چشم محفوظ بماند، چون مردمك چشم در صورتى باقى مى‏ماند كه همواره مرطوب باشد و امّا آب تلخ در گوشهاى انسان به جهت آنست كه حشرات و كرمها به مغز او هجوم نبرند، چون اگر حشره يا كرمى به گوش انسان وارد شود وقتي ‏به آب تلخ گوش مي‏رسد، ميميرد و گاهى اتّفاق مي ‏افتد كه حشره‏اى از اين آب تلخ مي‏گذرد و به مغز مي‏رسد، در زمان افلاطون اتّفاق افتاد و آن مرد را جراحى كرده و قسمتى از استخوان سر او را برداشتند و هزار پا ظاهر شد و وقتى كه خواست آن را با انبر بردارد يكى از شاگردانش گفت: اين كار را نكن، چون او دست و پايش را محكم در پوشش مغز فرو برده و كندن او به صلاح نيست، آنگاه او انبر را به آرامى به آن نزديك كرد تا وقتى كه او خودش دست و پايش را از پوشش مغز بيرون كشيد و به انبر چسبيد آن وقت آن را برداشته و به بيرون پرتاب كردند و مثل چنين عملى از افلاطون عجيب نيست‏

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: