امام صادق (ع) فرمود: زن زناكارى در ميان جوانان بنى اسرائيل رفت و آنها را شيفته خود كرد، تا آنجا كه آنها به يك ديگر گفتند: اگر فلان عابد هم او را مي ديد شيفته او مي ‏شد، آن زن سخن جوانان را شنيد و گفت: به خدا قسم تا وقتى آن عابد را نفريبم به خانه خود باز نمي ‏گردم.

پس شبى به در صومعه آن عابد رفت و دق الباب كرد، امّا عابد در را باز نكرد، آن زن به دروغ ادّعا كرد، عدّه ‏اى از جوانان به دنبال او هستند و مي خواهند او را مورد تجاوز قرار دهند، با اين سخن عابد در را به روى او گشود، وقتى آن زن وارد صومعه شد، جامه‏ هاى خود را از تن بدر آورد، عابد با ديدن او وسوسه شد و دست خود را به بدن او نزديك كرد، امّا ناگهان به خود آمد و به سوى ديگى كه بر روى آتش مي جوشيد رفت و دست خود را به آتش نزديك كرد، آن زن گفت: چه مي ‏كنى؟ عابد گفت: دست خود را به جهت لمس بدن تو با آتش مي ‏سوزانم، آن زن شرمنده شد و دانست كه او را توان فريفتن عابد نيست، از آنجا خارج شد و به جمعى از بنى اسرائيل رسيد و به آنها گفت: برويد و فلان عابد را در يابيد، وقتى مردم به آنجا رسيدند او دست خود را سوزانده بود

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: